Για να υπάρχει ένα καλό αποτέλεσμα και να διευκολυνθεί η θεραπευτική διαδικασία ,θα πρέπει ο θεραπευτής να είναι ικανός και κατάλληλα εκπαιδευμένος πάνω στην κλινική και θεραπευτική ύπνωση. Θα πρέπει να είναι ειδικός υγείας και να έχει κλινική εμπειρία στις διάφορες παρεμβάσεις και τεχνικές του πεδίου του .
Είναι σημαντικό να χαρακτηρίζεται από ευελιξία και επίγνωση των θεραπευτικών δυνατοτήτων ώστε να αναζητήσουν κατάλληλη βοήθεια όταν δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν μία κατάσταση .
Η σωστή και καλή χρήση της ύπνωσης γίνεται πάντα στο πλαίσιο της καλής θεραπευτικής πρακτικής στο κάθε επιστημονικό πεδίο.
Ο υπνοθεραπευτής πρέπει να ακολουθεί τους κανόνες δεοντολογίας.
Πρέπει να έχει σεβασμό προς τον θεραπευόμενο, να είναι εχέμυθος,ειλικρινής και υπεύθυνος.
Να είναι πιστοποιημένος από εθνικούς αλλά και από διεθνείς φορείς.
Να είναι ειδικός στο χώρο της υγείας (ιατρός,νοσηλευτής,ψυχολόγος,οδοντίατρος)και η κλινική ύπνωση να είναι στα χέρια του ένα χρήσιμο εργαλείο και να εστιάζει στην εκπαιδευτική διάσταση των προγραμμάτων που παρακολουθεί.
Ένας επαρκής υπνοθεραπευτής θα πρέπει να έχει εκπαιδευτεί σε ψυχολογικά μοντέλα της ανθρώπινης ψυχοσυναισθηματικής νόησης, αντίληψης και συμπεριφοράς.
Τέλος η εγκαθίδρυση μιας καλής θεραπευτικής σχέσης μεταξύ του θεραπευτή και του θεραπευόμενου παίζει πολύ σημαντικό ρόλο για την επιτυχία της διαδικασίας,σε κάθε ψυχοθεραπευτική διαδικασία.
Ο θεραπευτής θα πρέπει να να έχει μία σχέση με τον θεραπευόμενο στο πλαίσιο μίας δημιουργικής και θεραπευτικής συμμαχίας ώστε να επιτελεσθεί ένα άριστο αποτέλεσμα.
Ο θεραπευτής πρέπει να αναπτύσει επίγνωση των προσωπικών του υποκειμενικών συναισθημάτων και να χρησιμοποιεί τις συναισθηματικές του αντιδράσεις για να μπορεί να αξιολογεί τα όσα συμβαίνουν σε σχέση με τον θεραπευόμενο.
Θα πρέπει να υπάρχει μία διαρκής και διακυμαινόμενη διαδικασία διαπραγμάτευσης στα πλαίσια της θεραπευτικής συμμαχίας .
Ο σωστός θεραπευτής θα πρέπει να διερευνά τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται οι θεραπευόμενοι τα γεγονότα της ζωής τους και να είναι έτοιμος να αναλάβει μερίδιο ευθύνης εάν επέλθει οποιαδήποτε ρήξη στη θεραπευτική σχέση.
Τέλος θα πρέπει να έχει την ικανότητα να διατηρήσει μία συνεχή αντίληψη της υποκειμενικής εμπειρίας και της διάδρασης μεταξύ των εμπλεκομένων στη θεραπευτική σχέση, ούτως ώστε να υπάρξει μία περισσότερο επιτρεπτική και μη επικριτική στάση απέναντι στον θεραπευόμενο.
